Historia polskiej gospodarki

Gospodarka Polski została bardzo zniszczona w okresie II wojny światowej. Straty w majątku trwałym na obszarze ziem II Rzeczypospolitej wynosiły ogółem 38%, przemysł był zniszczony w 35%; z ogólnej liczby 21 tyś. zakładów przemysłowych 12,7 tyś., tj. 60% uległo w większym lub mniejszym stopniu zniszczeniu. Na Ziemiach Odzyskanych odsetek ten wynosił 73%. Jest zrozumiałe, że działalność gospodarcza w pierwszych latach Polski Ludowej, III Rzeczypospolitej, musiała być skoncentrowana na odbudowie gospodarki. Lata 1944—1946 były okresem wstępnej odbudowy. Jego cechą specyficzną prawie do połowy 1945 r. było podporządkowanie przemysłu potrzebom wojny oraz koncentrowanie uwagi na odbudowie transportu. W tym czasie uruchomiono nie zniszczone bądź mało zniszczone zakłady przemysłowe. W 1946 r. proces odbudowy nabrał już szerszego rozmachu, obejmując w coraz większym zakresie Ziemie Odzyskane; na okres l IV—31 XII 1946 r. przyjęto plan finansowania inwestycji. Lata 1947—1949 były okresem właściwej odbudowy, opartym już na 3-letnim planie gospodarczym. Za podstawowe zadanie tego planu przyjęto podniesienie stopy życiowej ludności powyżej poziomu z 1939 r.